Η κατάρα της κρίσης (Κι όμως υπάρχουν πράγματα που δε βλέπεις...)



Βλέπεις αυτόν τον τύπο…
Εσύ, εγώ, όχι απαραίτητα οι άλλοι,
Λες, δε μπορεί τελειωμένος είναι…
Βάζει μουσικές που ξυπνούν αναμνήσεις,
Και φαντασιώνεσαι ότι θα σηκωθείς να χορέψεις,
Να κατακτήσεις την πίστα που δεν υπάρχει πια
Για να συμβιβαστείς στο να κουνάς το κεφάλι με έμπειρο ύφος
Και καθώς σηκώνεις το βλέμμα στην ιδεατή πίστα
Βλέπεις τον τελειωμένο να υλοποιεί την φαντασίωση σου
Και τα παίρνεις με τον θεραπευτή σου στο κρανίο…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια