Ιστορίες Μπύρας (Διάλογος 5)

Το ένα κύμα διαδέχονταν το άλλο και κάθε ένα ανταγωνιζόταν το άλλο σε χρώματα, ήχους και μελωδίες, κι εγώ ανάλαφρος επέπλεα σε θάλασσα πολύχρωμη, λιαζόμουν μέσα στην ίριδα και...

- Που ταξιδεύεις;
- Γαμώτο!
- Τι έπαθες;
- Ήταν ωραία εκεί που ήμουν...
- Που ήσουν;
- Δεν έχω ιδέα. Εκεί που ήμουν!
- ...
- Ήταν ωραία. Πολύ ωραία...
- Γκουχ, γκουχ...
- Επ, ο Γιάννης!
- Ποιός Γιάννης;
- Ο μπάρμαν, ακόμα να μάθεις το όνομά του;
- Α ναι βρε! Γιάννη! Γιάννη!
- Σε μένα μιλάτε κύριε;
- Ε ναι βρε Γιάννη!
- Δε με λένε Γιάννη!
- Δε σε λένε Γιάννη;
- Δε τον λένε Γιάννη!
- Είδες βρε μαλάκα; Και μετά με λες ότι εγώ δεν έχω μάθει το όνομά του!
- Ναι είδα και εσένα!
- Με συγχωρείτε, εγώ μπορώ να πηγαίνω;
- Κάτσε βρε Γιάννη λίγο!
- Δε με λένε Γιάννη είπαμε!
- Ε και πως σε λένε βρε φίλε;
- Δημήτρη
- Δημήτρη;
- Ναι γιατί δε σας αρέσει;
- Βρε μια χαρά όνομα είναι, αλλά δε σε θυμάμαι με αυτό το όνομα.
- Δε μου λέτε, πλάκα μου κάνετε;
- Τι πλάκα ρε Γιάννη;
- Δημήτρης είπαμε!
- Είσαι σίγουρος;
- Α! Φτάνει πιά! Τι θέλετε από μένα!
- Για αρχή δε βάζεις δυο ποτάκια;
- Γιατί δε ζητάς από τον μπάρμαν;
- Κι εσύ τι είσαι;
- Μεθυσμένος είσαι ρε φίλε;
- Όχι απλά ταξίδευα. Jetlag.
- Άμα σε χαλάει γιατί το κάνεις;
- Το αντίθετο. Με φτιάχνει. Αλλά φταίει ο Πλωριός!
- Ποιος είναι πάλι αυτός;
- Αυτός δίπλα σου!
- Πλωριός είναι το όνομά του;
- Μη το ψάχνεις. Μεγάλη ιστορία!
- Μα πλωριός;
- Σου κάνει εντύπωση; Το άλλον τον λέγανε Σεβάχ, το Πλωριός σε χάλασε;
- Μάλιστα. Και τι σου φταίει ο Πλωριός;
- Μου έκοψε το ταξίδι απότομα.
- Α μάλιστα. Παρόλο που τελικά μου κινήσατε την περιέργεια, μπορώ να πηγαίνω;
- Που θα πας ρε φίλε Για... καλά Δημήτρη;
- Με περιμένει η παρέα μου.
- Καλά και το μπαρ;
- Τι το μπαρ;
- Δε θα σερβίρεις τους πελάτες;
- Εγώ;
- Ε ποιός;
- Με δουλεύετε; Είναι κάποιο είδος αστείου που δεν καταλαβαίνω;
- Γιατί ρε φίλε; Βλέπεις κανέναν να γελάει;
- ...
- Λοιπόν;
- Λοιπόν πάω στην παρέα μου! Καληνύχτα σας!
- Κοίτα ρε φίλε!
- ...
- Καλά εσύ δε λες τίποτα;
- Ε να, πως να στο πω...
- Ε τι; Πες!
- Ε να, αυτός δεν ήταν ο Γιάννης.
- Τι; Και ποιος ήταν;
- Χμ, πελάτης μάλλον!
- Και καλά γιατί έβηχε;
- Ε μόνο ο Γιάννης βήχει;
- Ναι σωστά! Τώρα που το λες δεν είχε και κοτσίδα!
- Ούτε ο Γιάννης τα τελευταία 10 χρόνια.
- ...
- Με την ευκαιρία, δεν είμαστε καν στο μαγαζί του Γιάννη!
- Χμ, ναι τι λέγαμε;
- Εμ δε λέγαμε! Ταξίδευες.
- Αν ναι και με διέκοψες!
- Ναι αλλά τα είπαμε αυτά!
- Ναι αλλά μας διέκοψε ο Γιάννης.
- Να σου πω! Δε συνεχίζεις το ταξίδι σου καλύτερα;
- Γιατί;
- Γιατί μιλάς λες και έχεις πάθει εγκεφαλικό!
- Και δεν είναι κι ο Γιάννης εδώ να παραγγείλουμε τα ουισκάκια μας...
- Απορώ γιατί επιμένεις να τις ονομάζεις ιστορίες μπύρας.
- Κι αυτό το έχουμε συζητήσει παλιά!
- Επιτέλους συνήλθες!
- Στο είπα με προσγείωσες απότομα.
- Να μου κάνεις μαθήματα προσγείωσης για άλλη φορα!
- Μ' αυτά και μ' αυτά γέμισε η σελίδα και θέμα ακόμα δε συζητήσαμε.
- Άσε. Την επόμενη φορά.
- Γιατί;
- Γιατί κι αν μας διαβάζει κανείς, δε θα αντέξει άλλο.
- Χμ...
- Άλλη φορά να ξεκινάς μετά την προσγείωση.
- Ναι. Αν υπάρξει άλλη φορά.
- Γιατί δε τα σβήνεις όλα να ξεκινήσεις από εδώ και πέρα;
- Τρελός είσαι;
- Γιατί;
- Τα λυπάμαι! Τόσες μέρες τα γράφω!
- Αφού είναι βλακείες χωρίς θέμα!
- Ενώ από εδώ και πέρα θα αρχίσουμε τις εξυπνάδες!
- Ξέρω γω;
- Αυτό είναι το θέμα! Ποτέ δε ξέρεις.
- Έχω εσένα τον έξυπνο γι αυτό!
- Μμμμ... γιατί, μ' ακούς εμένα;
- Δε σ' ακούω;
- Δε μ' ακούς!
- Ε άμα το λες εσύ!
- Είδες; Το από εδώ και πέρα δε φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον έτσι κι αλλιώς.
- Καλά μη το γράφεις.
- Θα δω όταν έρθει η ώρα.
- Καλά δες!
- Πως μπορεί κανείς να παραγγείλει ένα ποτό εδώ;
- ...
- Γιατί δεν πήγαμε στο Γιάννη;
- ...

ARKAS