Δρόμοι του νου και των λέξεων

When I was a kid, I didn't know a thing, about anything at all. Strangely enough, but as I grew, I found myself all alone. Everyone around me seems to know all leaving me in the ignorance of my own. So I started learning to improve, in hope I join them in the grove. While far away is where I go I started pretending that I know fearing not to be left alone. And since the little, I would learn would not be enough, I found it easier to play along. After time has passed away, I thought I mastered knowledge all the way. And now I'm proud to be among, all those who claim they own, the answer to the throne. What was the question?

Ο Διάλογος που επιλέξατε είναι προσωρινά μη διαθέσιμος. Παρακαλώ επιλέξτε τον Διάλογο 3 ή προσπαθείστε ξανά αργότερα. Πολύ αργότερα...

Baby, I'm gonna leave this town, I'm already gone. Living in this filth, not for me, no more. I'm gonna leave I'm telling you, I can't bear it anymore. Everything I loved, all I cared for seems to all have gone. Nothing to keep me hanging around no more. I'm telling you, baby, I am leaving, this ain't no joke. I'm gonna get so far, never to look back home.

Το έλεγαν πάντα οι γραφές, πως κάποτε κάποιος θα έρθει και θα γράψει ξανά. Νέες γραφές. Έτσι κι έγινε.  Cippus Perusinus Μια μέρα ξαφνικά,  νέα γραφή εμφανίστηκε  από το πουθενά. Κανείς δε ήξερε γιατί λαλούσε αφού γράμματα κανείς τους δε μιλούσε. Και να σου πάλι  απ' το πουθενά η γραφή, γράφει ξανά. Έτσι και σήμερα οι δρόμοι κόσμο γέμισαν και πηγαδάκια  και σούσουρο γινόταν  γιατί άκουσαν λέει  πως η γραφή  ελάλησε ξανά. Έλα μου όμως που οι καημένοι μέναν παραπονεμένοι κι η γραφή τους εγελούσε και τα μυστικά της εκρατούσε.

You twinkle like a little start, in the darkness of my heart. Feels like dancing in a swamp, far better as I was in a dump. Let there be light again. You party like an animal as if life itself gets minimal. Trading norms for experiences not being afraid to get bad. Let there be light again.

Watching you like a rising star shining bright wowing with blossoms all around you spring, like rain falls, colors of the rainbow at the edges of your eyebrows right above the spraying side of the two seashores, right where the wa ve blows. ...and all that, just a dream, I'll never leave, towards the end of pursuing a simulated balance for the life of the beloved dependents, choices I cannot regret the real treasures of my life... So it looks like, rich I am for it seems I have them available all but only I know that what I really have are just pieces of different puzzles and not one complete image to rest my eyes in peace.

Έκανα άλλη μια στάση στη ζωή μου, άθελά μου, γιατί έτσι έλαχε, κι ανέπλιστα μπορώ να πω, άρχισα να πιστεύω, σ' ένα αύριο δίχως σύννεφα, κάπως ν' αλφαδιάσω τη δική μου ζωή, μόνο και μόνο για να λεκιάσω, το υφάδι της δικής σου και πρωτού καταλάβω την αμαρτία που ποτέ δεν πίστεψα πως υπάρχει, έγινα κάτι ακόμα λιγότερο, βούισμα της μύγας στ' αφτιά σου, υπακούγοντας στα ελάχιστα αρχαίγονα της φυλής μου, απεγνωσμένα ψάχνοντας για ν' αποδείξω πως δεν ήμουν αυτό που πίστευα για μένα, δειλός να ζήσω για μένα, υπόδουλος στην τελευταία εξερεύνηση της ζωής, ψάχνοντας προφανώς να βρω την αλήθεια μες το ψέμα, που τόσο λαχταρούνε όλοι και πρώτιστα εγώ που αχόρταγος ρουφάω, αλλά αδυνατώ να προσφέρω, σ' ένα κόσμο που ελάχιστα καταλαβαίνω, όπως εσύ που μ' άφησες, λίγο κι αμεληταίο να ανασύρω το έλλειμά μου, αυτό για το οποίο ανησυχούσες πριν λίγο να κουβαλήσω τα κομμάτια μου, στο υπόλοιπο της θλιβερής ζωής μου, ανασύρωντας κάθε ξημέ