Στην Ελλάδα της κρίσης οι απανταχού αυτοπρόσκλητοι... (Διάλογος με ένα βότσαλο)

(Τηλέφωνο χτυπά)

...

- Παρακαλώ;

- Έλα βρε φιλαράκι

(Όλοι γίναμε βορειοελλαδίτες ξαφνικά... στα λόγια) 

- Ποιος είναι;

- Ρε φιλαράκι δε με γνώρισες;

(Τα νεύρα μου!!!) 

- Όχι ρε φίλε, δεν είναι καλό το σήμα.

- Εγώ έχω πέντε γραμμές εδώ, στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει καλό σήμα;

- Σιγά μη τα βγάλουμε να τα μετρήσουμε! Θα μου πεις ποιος είσαι;

- Χο, χο, χο.

- ... (Θεέ μου δώσε μου δύναμη)

- Πάντα οξύθυμος βλέπω

- Αφού με ξέρεις γιατί παίζεις μαζί μου (ε ρε μαζόχες που υπάρχουν)

- Χο, χο, χο. 

- Κοίτα "φιλλλαράκι". Ένα πράγμα περιμένω να πεις. Εύκολο. Το όνομά σου. Απλό ε;. Ότι άλλο πεις στο έκλεισα.

- Έλα βρε παρεξηγησιάρη! Ο Μηνάς είμαι. Από το Big Apple;

- Από που; (Τι διάολο βότσαλο έχει στο στόμα του;)

- Το Big Apple, the city that never sleeps?

(Άχου και δε με νοιάζει που έλεγε και ο Σταυρίδης στα Κίτρινα Γάντια) 

- Άχου και δε με νοιάζει (μου ξέφυγε... ή όχι)

- Τι είπες;

- Τίποτα. Από που είσαι είπαμε;

- Απ' το New York βρε φιλαράκι!

- The city that never sleeps?

- Ya, ya!

- Είναι και η γιαγιά σου μαζί;

- Τι δουλειά έχει η γιαγιά μου;

- Εσύ δεν είπες γιαγιά πριν;

- Ya, ya

- Στα λόγια μου έρχεσαι.

- Δεν καταλαβαίνω.

(Σίγουρα έχει βότσαλο στο στόμα του)

- Μήπως καταλαβαίνω εγώ; Τίνος είσαι είπαμε;

- Τι λες; Του μπαμπά μου και της μαμάς μου.

- Έχει κι άλλους σαν κι εσένα ο μπαμπάς και η μαμά σου;

- Μα βέβαια, τους δύο αδερφούς και τις τρεις αδερφές μου. Δε με κατάλαβες ε;

- Ψέματα να σου πω; Όχι ρε φίλε, δεν έχω ιδέα!

- Ρε ο Μηνάς είμαι, ο κολλητός σου!

- Ρε Μηνά, δύο ερωτήσεις έχω για σένα...

- Πες ρε κολλητέ.

(Άχου και γίναμε και καρντάσια)

- Εσύ ξέρεις ποιος είμαι;

- Καλά πλάκα μου κάνεις;

- Πως το είπες αυτό;

- Ποιο;

- Είπες πλάκα ΜΟΥ κάνεις;

- Ναι; Ποιο είναι το πρόβλημα.

- Ε ρε φιλλλαράκι, άμα είσαι καρντάσι θα έλεγες πλάκα ΜΕ κάνεις και το φιλλλαράκι με το λάμδα παχιό. Εσύ δε ξέρω τι είσαι. Όμως δε με είπες. Εσύ ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

- Ε καλά τώρα; Το κολλητό μου δε ξέρω;

- Έλα μου ντε;

- Καλά πλάκα μου κάνεις;

- Αρχίσαμε πάλι... Ποιος είμαι ρε;

- Ο Θανάσης είσαι ρε φιλαράκι 

(Τα νεύρα μου!)

Εδώ θα μπορούσε να πέσει η αυλαία ως εξής: - Ο Γιώργος είμαι κολλητέ και μου τα έχεις κάνει τσουρέκια! Πήρες λάθος νούμερο φυλλλαράκι! Όμως, ο συγγραφές, moi, θα το ξεχειλώσει κομματάκι. Υπομονή λοιπόν, γιατί έχει κι άλλο.

(Όχι ρε φίλε! Παίζει να τον ξέρω!)

- Ναι αλλά ποιος Θανάσης;

- Ρε μαλάκα, ο κολλητός σου στο πανεπιστήμιο, που ήμασταν μαζί, ..., και ..., και μετά ..., με την ...

- Εντάξει, εντάξει κατάλαβα. Τι έγινες βρε κολλητέ;

- Α βρε γέρασες και άρχισες να ξεχνάς.

- Ε, όσο να πεις, έχουν περάσει και 30 χρόνια!

- Τώρα ξεκινά η ζωή βρε!!!

(ε ρε τι πάθαμε)

- ...

- Λοιπόν;

- Τι λοιπόν;

- Ποια ήταν η δεύτερη ερώτηση;

- Α!!! Whats with the Votsalo mate? (Με Αυστραλέζικη προφορά. Εγώ θα σε τρελάνω!)

- With what?

- With the V O T S A L O!

- Votsalo?

- Ναι ρε βότσαλο, φτύσ' το να συνεννοηθούμε!

- Τι λες μωρέ;

- Μωρέ να σε πουν τ' αδέρφια σου.

- Χο, χο, χο, ο γνωστός Θανάσης, χο, χο, χο.

- Τι χο, χο, χο μωρέ ο Άι Βασίλης είσαι; Φτύσε το βότσαλο!

- Τι είναι το βότσαλο;

- Μικρή, λεία, γυαλιστερή, στρόγγυλη πέτρα που αν την πατήσεις μέσα στο νερό γλιστράει;

- Ναι ξέρω τι είναι το βότσαλο, εννοώ τι εννοείς να το φτύσω; 

- Δεν έχεις βότσαλο στο στόμα;

- Όχι.

- Ε τότε γιατί ακούγεσαι σαν να έχεις και έχεις και την απαίτηση να σε αναγνωρίσω;

- Δε καταλαβαίνω, τι εννοείς.

- Εννοώ ότι μιλάς σαν το θείο από την Αμερική στις Ελληνικές ταινίες...

- Χο, χο, χο

- Μύρισε Χριστούγεννα πάλι.

- Τι εννοείς;

- Τίποτα. Για πες μου τα νέα σου...

- Οου, φίλε μου, εγώ, με ξέρεις, είμαι πολύ δουλευταράς.

- ... (Δωσ' μου υπομονή)

- Και έκανα business και τα πήγα πολύ καλά στη ζωή μου.

- ...

- Δόξα το Θεό! (Τον βλέπω μπροστά μου να σταυροκοπιέται με ευλάβεια)

- Μπράβο ρε φίλε. Δηλαδή τον έχεις τον τρόπο σου! Χαίρομαι για σένα.

- Ναι κολλητέ, big bucks! Μιλάμε για 10000 δολάρια, 30000 χιλιάδες δολάρια...

- Το χρόνο;

- Ποιο χρόνο βρε κολλητέ; Το μήνα! Ποιος ζει με 30000 το χρόνο;

- Θα εκπλαγείς!

- Ναι βέβαια, σόρρυ, εδώ έχετε κρίση. Τέτοια φτώχεια ε;

- Εννοείς με τα 30000 δολάρια το χρόνο;

- Ε ναι, πως ζει ο κόσμος;

- Δύσκολα, αλλά 30000 χιλιάδες δολάρια πολύ τα ονειρεύονται κιόλας εδώ.

- Really!

- Really! Και δε με λες, σε τι οφείλω το τηλεφώνημα μετά από 30 χρόνια;

- Οου, φιλαράκι, ...

- Ρε μεγάλε, από την Καλαμάτα δεν είσαι;

- Στην καταγωγή ναι...

- Λέγατε και στο χωριό σου φιλλλλαράκι;

- Ε που λέει ο λόγος... Τέλος πάντων.

- Το βότσαλο επιμένει βλέπω.

- Χο, χο, χο αυτό το χιούμορ σου...

- Βρε τι έχω πάθει μαζί σου... Λοιπόν;

- Ε αποφασίσαμε με την Μαρία να κάνουμε ένα ταξίδι με το κάρο στη Μακεδονία μας.

- Όπα, πια είναι η Μαρία; Και τι εννοείς κάρο.

- Το αυτοκίνητο βρε κολλητέ... Η Μαρία είναι η γυναίκα μου. Τις έχω πει τόσα για σένα και θέλει να σε γνωρίσει!

- Μάλιστα. Για λέγε.

- Έλεγα ότι είπαμε με τη γυναίκα μου, να πάμε με τα παιδιά ένα ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα.

- Ναι...

- Και θυμήθηκα που είχες ποστάρει στο Facebook τη βίλα σου στην Ασπροβάλτα.

- Ε δε το λες και βίλα! Δύο δωμάτια και μια σαλοτραπεζαρία.

- Really!

- Really!

- Δεν πειράζει. Όλοι οι καλοί χωράνε!

- Really!

- Ναι βρε κολλητέ, στρωματσάδα, όπως τότε στο πανεπιστήμιο! Θυμάσαι τότε στη Σκόπελο με τις γκόμενες;

- Άκου κολλητέ. Κατ' αρχήν δεν επιτρέπω τέτοιους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς στο μπλογκ μου. Επίσης τώρα θα ήμαστε με τα παιδιά μας; Πόσα έχεις εσύ είπαμε;

- Όου τρία αγγελούδια. Δηλαδή τι αγγελούδια 12 και 14 οι γιοι μου και 17 η κόρη. Very proud of them.

- Να σου ζήσουν. Εμείς άλλοι τέσσερις, σύνολο εννιά να στοιβαχτούμε σε 80 τετραγωνικά. Πόσα ντόλαρς είπες ότι βγάζεις το μήνα; Γιατί εγώ είμαι υψηλόμισθος με 1367.42 για να ακριβολογούμε.

- Δε καταλαβαίνω

- Αυτό είναι που με ξεπερνάει!

- Ποιο;

- Όλα.

- Δε καταλαβαίνω

- Λοιπόν άκου κολλητέ να σου πω εγώ. Πιάσε μια χούφτα δολάρια και εγώ με 200 ευρώ τη βραδιά θα σε βάλω στο καλύτερο ξενοδοχείο της Ασπροβάλτας να είσαι άρχοντας.

- Μα εγώ ήθελα να σε δω!

(Χάθηκε το βότσαλο)

- Ε δε θα χαθούμε, μια avenue έχει όλη κι όλη η Ασπροβάλτα.

- Χμ καλά κολλητέ.

- Μόνο πες μου πότε θα έρθεις να κλείσουμε νωρίς.

- Εχμ, ναι. Ε κάτσε να δούμε πως θα βγει το πρόγραμμα.

- Τι εννοείς;

- Ε να είναι τόσα πολλά τα μέρη που θέλουμε να δούνε τα παιδιά...

- Ε και;

- Να δούμε κι αν θα προλάβουμε να περάσουμε και από εκεί...

- Χαλλλαρά φιλλλαράκι. Διακοπές στη Μακεδονία πας... Χαλαρά...

- Χο, χο, χο πόσο δίκιο έχεις.

(Το βότσαλο επανήλθε δριμύτερο)

- Εμ δεν έχω; Μπρίκια κολλάμε κολλητέ;

- Xo, χο, χο!

(𝄞 Santa Claus is coming to town 𝄞)