Θα φύγω, ακούς;
Λίγο πριν το χάραμα,
κάτω απ' την ανθισμένη μποκαμβίλια
που σκέπαζε την αυλόπορτα
εκείνη που δεν πρόκαμα να ανταμώσω
θα χάσει λίγο-λίγο τη σκιά μου
σαν οι πρώτες ακτίδες
τις αυγής θα ταπεινώνουν τις σκιές.
Θα φύγω, ακούς;
Και πίσω δε θα κοιτάξω
γιατί δε θέλω να δω
ούτε πια να θυμάμαι
το άγγιγμα, τα όνειρα
τα βλέφαρα που σκέπαζαν
μέλι και θυμάρι στο βλέμμα
και όλα εκείνα που είπες
πως ποτέ δεν έγιναν
παρά μόνο βρέθηκαν
σκαμένα στ' αυλάκια του μυαλού μου.
Γι αυτό θα φύγω
χωρίς κανείς ν' αποζητήσει
δίχως ανάμνηση ή σκέψη
σαν να μην υπήρξα ποτέ
για να μυρίσω γιασεμί
και θάλασσα μαζί
να γεμίσει χρώματα η ζωή μου
στο πρώτο θρόισμα της πρωινής αύρας
θα πετάξω μακριά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου