Το 2ο Βαλς
νιώθω μόνος, ταπεινός, χαμένος,
διότι η γραφή είναι απεικόνιση της έμπνευσης
και έμπνευση δεν έχω.
Τις μέρες εκείνες που χάνω τη γραφή
νιώθω βρώμικος, λίγος και καταφρονημένος,
γιατί η έμπνευση για μένα είναι πηγή
δύναμη και μέθη.
Τις μέρες εκείνες που χάνω την γραφή
πονάω, γυρνούν τα σπλάχνα μου και σφίγγεται η ψυχή μου
γιατί εκείνες τις μέρες νιώθω σε έχω χάσει.
Μα σαν έρθει πάλι η γραφή
εσένα φέρνει πάλι
κι ας μην έρχεσαι ποτέ μαζί
η φλόγα σου ανάβει
και οι φτέρνες μου καίγονται
για να χορέψω πάλι βαλς
κι ας είναι με κάποια άλλη.
Οι άνθρωποι επιλέγουν τη μιζέρια τους
και οι δικαιολογίες απαλύνουν τον πόνο
και συχνά κάνουν να υποφέρουν άλλοι.
Μου τελειώσαν οι δικαιολογίες
οι φτέρνες πήραν φωτιά
είναι ώρα για βαλς
αυτοκρατορικό
παρακαλώ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου