Γύμνια

La Maja Desnuda. Goya.
Με ξαφνιάζει, ξαφνιάζομαι
με την αμηχανία που αισθάνομαι
όταν βλέπω την ιστορία να επαναλαμβάνεται
και να έχει το ίδιο τέλος
όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.

Αφού φοβούνται οι άνθρωποι να βγουν
από οποιαδήποτε αίσθηση ασφάλειας,
όσο κι αν πονάει η απώλεια
της μη γύμνιας τους ακόμα κι όταν
γυμνός τους κοιτώ.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια