Δρόμοι του νου και των λέξεων

I do what you ask me to do observing you mostly not doing what you ask others to do. But if you are the light then what you do correct always should be so I can't explain why when I treat you as you do not once you felt happy as you should. And the light goes off and darkness reveals as truth. Seems darkness, the only truth. But its all about choice... Leave their way fully or incomplete? Your choice. Leave your way purely and fulfilled? Again your choice. Because darkness and light are both in you. Who you are? Your perception and your choice.

Κάθε μέρα που περνά μάρτυρας γίνομαι σήψης και παρακμής και χάνω πιότερα την πίστη μου στον άνθρωπο που αρχών απόντων βυθίζεται βαθύτερα, γουρούνι, σε βούρκο προσωπικοτήτων μικρών που αδιάκριτα γενικευμένος σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας γιγαντώνεται.  

Στην κατακλείδα όλα είναι αγάπη. Όταν δεν υπάρχει αγάπη, ο άλλος δε μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί μαζί σου. Σε γράφει στα παλιά του παπούτσια κι από εδώ παν κι οι άλλοι που λέει κι ο λαός. Σα να σε παίρνει ασφαλιστική εταιρία Σαββάτο απόγευμα να σου πουλήσει ασφάλεια, μισή ώρα μετά που πλήρωσες το σουπερμάρκετ και σκέφτεσαι ότι δε βγαίνουν τα μισθά να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ. Όπως λέει και ο Ζιλπμέρ Σηνουέ, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν μια φράση για αυτές τις περιπτώσεις. Λέγανε "Είσαι σαν το βούισμα της μύγας στα αφτιά μου". Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η φράση όταν τη διάβασα! Βέβαια υπάρχουν οι εξαιρέσεις του κουτσομπόλη, του πικραμένου και ποιος ξέρει ποιανού άλλου που δε πάει ή δε θέλει να πάει το μυαλό μου. Μα την αλήθεια μου βαριέμαι και να σκεφτώ άλλο τέτοιο σινάφι. Αλλά με κόβεις τέτοιο άνθρωπο; Τι να πω; Μπορεί και να είμαι και να μη το καταλαβαίνω. Σίγουρα δεν έχω πρόθεση. Αλλά η πραγματικότητα βαθειά μέσα μου είναι διαφορετική. Και γι αυτό είμαι σίγουρος. Μέσα μο

Λέξεις Λέγω Λατρευτές, Λαχτάρα Λύπη, Λησμονιά. Γιατί πρώτα είναι λαχτάρα, μετά έρχεται η λύπη και στο τέλος η λησμονιά.

You don't have to convince me or anyone else. You just have to convince you. After all, at the end of the day, perception is reality. But then again, this argument stands true for all of us. Including those with schizophrenia. So in the end it is all a matter of point of view. If you are crazy, it is just because most people have a different point of view than the one you have thus there is a greater possibility that they are right. And they are because they are validated by majority. However, in reality, there is a slight possibility that everyone is crazy but you.  The question is: Are you convinced?

Γράφτηκε με τη μουσική δυνατά! Όρθωσε την περπατησιά του και προχώρησε κυνηγώντας τις σκιές που μεγάλωναν καθώς ο ήλιος έγειρε να ξεκουραστεί πίσω από τα παγερά βουνά. Αισθάνθηκε την ψύχρα να τον διαπερνάει και έκανε το βήμα του πιο γοργό. Αυτό το ταξίδι έπρεπε να τελειώνει αν ήθελε να προχωρήσει. Όσο μεγάλη κι αν ήταν η αγάπη του για κείνη δε φαινόταν να υπάρχει ελπίδα. Θα τελείωνε έτσι κι αλλιώς. Εξάλλου εκείνη ήταν κιόλας αλλού. Μάλλον ήταν πάντα αλλού. Σ' έναν κόσμο δικό της που τον προστάτευε και τον αγαπούσε. Φρόντιζε τον εαυτό της και ήταν χαρούμενος για αυτό. Δεν ήθελε να υποφέρει. Θα τελείωνε έτσι κι αλλιώς. Με αυτόν ή χωρίς αυτόν. Αισθανόταν ότι δεν αγαπούσε τον εαυτό του αρκετά. Κι όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δε τον σέβεσαι κιόλας, δε σέβεσαι κανέναν. Αυτός δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες. Υπήρχαν υποσχέσεις που έπρεπε να κρατήσει. Η δική του ζωή δεν είχε τόση σημασία. Όμως έπρεπε να υπάρχει αν ήθελε να προστατεύσει τους ανυπεράσπιστους. Το ταξίδι δεν είχε ακό