Λογική... παράλογη.

Έλα, μην κρύβεσαι άλλο.
Βγες από τις σκιές.
Το ξέρω κρυβώσουν,
αλλά ήθελες να σε δω.
Αρκεί να ήταν...
Έτσι, κατά λάθος.
Εσύ προσπάθησες,
έκανες ότι ήταν δυνατόν...
Αλλά η στιγμή τα έφερε έτσι.
Όμως, μεταξύ μας,
θ' απογοητευόσουν αν δε σε έβρισκα.
Έτσι δεν είναι;
Όμως τώρα που σε ανακάλυψα,
σ' έχει πιάσει ταραχή,
καθώς η λογική μπαίνει μπροστά.
Γίνεσαι αμήχανη και κακιά,
ψάχνεις να βρεις το φταίχτη.
Κάποιος πρέπει να φταίει.
Και καθώς μια υποψία ενοχής
αστράφτει στην καρδία σου,
Ακούς τη φωνή σου να λέει δυνατά:
"Δε φταίω εγώ" και καθώς
το μίσος γίνεται διάδοχος της,
συνεχίζεις "Εσύ με βρήκες!".

Περίεργο αυτό με την λογική.
Εμφανίζεται  πάντα
αφού ο παραλογισμός κινήσει.
Παγώνει τις καταστάσεις
κι αφήνει συναισθήματα
και ιστορίες μισά.

Μην ανησυχείς καρδιά μου,
εγώ φταίω ησύχασε.
Κι αν υπάρξει άλλη φορά,
μη φοβάσαι,
εγώ πάλι θα φταίω.

Κι αργότερα να έρθει,
κι αν δεν έρθει καθόλου η λογική,
πάλι εγώ θα φταίω.

Γιατί, θαρρείς εγώ πως αισθάνομαι;
Ενοχές για πράξη μη γενομένη.
Παράλογη αυτή η λογική.
Λογική... παράλογη.