Στάθηκα

Στέκομαι διψασμένος απέναντί σου χάρτινε σύμμαχέ μου

Νοσταλγώντας ν’ αναγεννηθώ στο παιχνίδι της έμπνευσης

Γιομάτος νοσταλγία στοίχων που δε αποτυπώθηκαν ποτέ.

Λαχτάρα για χρόνους που πέρασαν,

Λαχτάρα ν’ ανταλλάξω το σήμερα με το χτες,

Γι’ αυτό που γεννήθηκα και δε θα ματαγεννηθώ,

Λαχτάρα γι’ αυτό που δεν υπάρχει.

                

Στέκομαι άυλος, πάγος σιωπής απέναντι στην αμηχανία μου

Να βιώσω το πεπρωμένο της επιλογής μου συνολικά

Να χορτάσω ακόρεστους καημούς για μια ζωή ευθύνης και στέρησης.

Λαχτάρα παιδί να γεννώ,

Λαχτάρα να περπατώ μαζί σου πατέρα

Να ισοζυγίσω αυτούς που αδικώ,

Λαχτάρα μάνα κι αδερφή.

Στέκομαι, ναι τολμώ να πω είμαι στάσιμος

Όσο κι αν η δικαιολογίες έχουν τελέψει

Προσπαθώ να τις βρω μαζί με τις διεξόδους

Που θα γαληνέψουν την ψυχή μου.

Είναι εκεί που αναστατώνομαι από τη θύμησή σου

Το λίκνισμα που αστέρωσε τον ουρανό μου,

Τις ποιο ανίερες σκέψεις μου και στοίχειωσε…

Τις ποιο ανίερες σκέψεις μου.

Πάλι αναπολώ και φοβάμαι ότι το αύριο που θα ‘ρθει

Δε θα μου δώσει λόγους να νοσταλγώ.

Αναπολώ και τρέμω ότι νοσταλγός θα γίνω

Νεκροθάφτης ονείρων του χτες.

Μου λείπεις, μου λείπουν, μου λείπει…