Όταν ερωτευθείς το ρόδο
Πρέπει να γνωρίζεις,
Θα πονέσεις…
Κι αν παρθένος είσαι,
Μέχρι τώρα ο πόνος
Θα σου είναι γνωστός.
Ρόδο δίχως αγκάθι δεν υπάρχει
Ειρωνεία θα ‘ταν αγάπη
Δίχως πόνο.
Σ’ αγαπούσα πάντα
Κι εσύ το γνώριζες,
Ήσουν αδυναμία μου.
Μου λείπεις στις στιγμές,
Εκεί στις σκιές,
Στις πιο βαθιές δικαιολογίες.
Θα σε θυμάμαι πάντα,
Εκεί που ζεις στα όμορφα,
Στ’ αρώματα.
Στην οσμή της πατρίδας,
Εκεί μετά τον Πλαταμώνα
Θ’ ανασταίνεσαι.
Εσύ το γένος και η πατρίδα,
Εσύ και ο αφρός των κυμάτων
Που δαμάσαμε παιδιά.
Καλή αντάμωση πατέρα
Κι ας είναι αλαφρό το χώμα που σε σκεπάζει.
Καλή αντάμωση φίλε…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου