Ίσως για πάντα ν’ αμφιβάλλω

Έχω κουραστεί να νιώθω τύψεις για όλα όσα λέω και συμφωνούν

Έχω κουραστεί…

Να μου λες ότι δεν σ’ ακούω επειδή απλά αντιδρώ στον πόνο

Και δρω…

Να μου λες αυτά που φαντάζεσαι πίσω από το πέπλο αφού δε βλέπεις

Ότι δρω…

Για μια αλήθεια που κρύβεται κάτω από τη μύτη σου είναι εκεί που τα χαμηλά

Είναι τόσο ψηλά…

Άσχημα σχήματα στο ύψωμα του ποτηριού μου αραδιάζει παιχνίδια η οθόνη μου

Και ψυχανεμίζομαι…

Αφού εκεί οδηγούν οι λέξεις που εκφράζουν τις αδυναμίες, εκείνες που μέσα σου

Χτυπούν απαράδεκτες…

Κι όμως σ’ αγαπώ, ακόμα κι αν κάθε μέρα το τίμημα δείχνει αφόρητο πως πρέπει,

Να σ’ αφήσω…

Μακάρι να βρω αυτή την οξύμωρη δύναμη να κάνω το χωρισμό αυτόν

Που θα ενώσει…

Σ’ αγαπώ, μη μ’ αφήσεις να το κάνω, για πάντα ίσως…

Ν’ αμφιβάλλω.