Μείνε Άνοιξη

Ήταν η ζέστη που με ξύπνησε σα χάδι;
Δε θυμάμαι…

Γεύτηκα τους καρπούς της ανάμνησης μου από το τελευταίο βράδυ…
Ναι θυμάμαι!

Είπα να σηκωθώ να μυρίσω Άνοιξη, μα κάτι λείπει… Τι;
Φοβάμαι…

Στον ύπνο αν βυθιστώ ξανά, το όνειρο να χαθεί, ποτέ!
Δε φοβάμαι!

Του κορμιού σου θαλασσένια αρμύρα αν δε γευτώ ξανά μα…
Δε λυπάμαι…

Μείνε εκεί στην Άνοιξη, αν γίνει καλοκαίρι…
Θα λυπάμαι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια