Ταξίδι του Λωτού

Πλέω πάνω σε γαλανόλευκα σύννεφα

Μακριά απ’ όλα όσα εγκλωβίζουν

Τη γη δεν την αγγίζω πια, θαρρώ την έχω χάσει

Αισθάνομαι ανάλαφρος, ρευστός κι ολοκληρωμένος

Κι όπου το μάτι μου θωρεί δε βλέπει τέλος

Απέραντο γαλάζιο, λεύτερο, έγινε ο δεσμός μου

Ταξίδι του λωτού γίνεσαι φυλακή μου

Γιατί οι ρίζες μου ορίζουνε τη λήθη.