Χάνομαι μάλλον...

Καμιά φορά φοβάμαι πως θα ‘ρθεις στον ύπνο μου φρικτή μαύρη φιγούρα

Κραδαίνοντας στο χέρι δρέπανο ακονισμένο του θανάτου

Καμιά φορά τρελαίνομαι, χάνω τα λογικά μου, μαυρίζει η ψυχή μου

Ρυθμική του Μορφέα ανάσα, εκστασιασμένη χαλάρωση, ασύμβατη συνάντηση

Καμιά φορά φοβάμαι πως θα ‘ρθεις στον ύπνο μου φρικτή μαύρη φιγούρα

Κραδαίνοντας στο χέρι δρέπανο ακονισμένο του θανάτου

Μπορεί να υπάρξει μόνο ένας, είμαι εγώ που στοιχειώνω τα πέπλα της ύπαρξής σου

Κι όμως καμιά φορά τρελαίνομαι, χάνω τα λογικά μου, μαυρίζει η ψυχή μου

Καμιά φορά φοβάμαι πως θα ‘ρθεις στον ύπνο μου φρικτή μαύρη φιγούρα

Κραδαίνοντας στο χέρι δρέπανο ακονισμένο του θανάτου

Κοντά μου, ναι μπορώ να μυρίσω την ανάσα του κτήνους

Κι όμως μέσα στο πορφυρό σκοτάδι μυρίζω την άνοιξη κι η ψυχή μου αγαλλιάζει

Καμιά φορά φοβάμαι πως θα ‘ρθεις στον ύπνο μου φρικτή μαύρη φιγούρα

Κραδαίνοντας στο χέρι δρέπανο ακονισμένο του θανάτου

Μέσα στη σαπίλα μυρίζει το θυμάρι κι ανασταίνονται οι κραυγές χιλιάδων ψυχών

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...