Μαντάτα άσχημα

Αυτά που γίνονται σιωπηρά,
στις σκιές θέλουν και ζούνε.

Κρύβονται από το φως,
οι ενοχές να μη τα βρούνε.

Κάθε που πέφτει σιωπή,
σκιάζομαι, φοβούμαι.

Μαντάτα άσχημα θαρρώ
θα έρθουν να με βρούνε.

Θα φύγω πάλι για το φως
οι εφιάλτες να χαθούνε.

Σαν καταλάβεις τι ποθείς,
εκεί να έρθεις να με βρεις.

Γραμμένο εκ μέρους σου,
αφιερωμένο σε εκείνη...

Πολύ ησυχία έπεσε ξαφνικά! Σσσσς! Σους μπρε!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια