Δρόμοι του νου και των λέξεων

Πως γίνονται οι άνθρωποι έτσι; Πως γίνεται η αγάπη να τελειώνει; Και ξαφνικά άρχισα να παγώνω... Γιατί μόνο όσο υπάρχει αγάπη υπάρχει ομορφιά! Μακριά της κτήνος γίνεται, πλάσμα θλιβερό! Και ξαφνικά έπαψα να νιώθω... Πως γίνεται να γυρίσει την πλάτης του σε τέτοια ομορφιά; Πως έγινε και πρόδωσες τον Παράδεισο για ένα μήλο; Και ξαφνικά έπαψα να υπάρχω...

  I will hunt you in the dark like a vampire put a stick through your heart only to desperately consume your deepest fears from your soul. I am fire, driven by desire. I am death, you're resurrection.  I will raise the dead, follow you to hell, bring darkness to your world lifted only by your love. I am fire, driven by desire. I am death, you're resurrection.

Βγήκε στην αυλή και ακολούθησε τη μυρωδιά του καφέ που σερβιρισμένος την περίμενε στο τραπεζάκι. Κάθισε αναπαυτικά απέναντί του και του χαμογέλασε καλημέρα. Άπλωσε τα πόδια της κάτω από τον ουρανό και σήκωσε λίγο το φουστανάκι της για να νοιώσει το χάδι του ήλιου ποιο ψηλά. Κατέβασε την εφημερίδα του και άπλωσε παιχνιδιάρικα το βλέμμα του επάνω της.   Αυτή είναι καλημέρα σκέφτηκε...

Αυτά που γίνονται σιωπηρά, στις σκιές θέλουν και ζούνε. Κρύβονται από το φως, οι ενοχές να μη τα βρούνε. Κάθε που πέφτει σιωπή, σκιάζομαι, φοβούμαι. Μαντάτα άσχημα θαρρώ θα έρθουν να με βρούνε. Θα φύγω πάλι για το φως οι εφιάλτες να χαθούνε. Σαν καταλάβεις τι ποθείς, εκεί να έρθεις να με βρεις. Γραμμένο εκ μέρους σου, αφιερωμένο σε εκείνη... Πολύ ησυχία έπεσε ξαφνικά! Σσσσς! Σους μπρε!