Δρόμοι του νου και των λέξεων

Πρόσωπο σκαμμένο, μαλλιά μαύρα, σκληρά και κατσαρά με γκρίζο στους κροτάφους. Τα μάτια του γυαλίζουν ανήσυχα, δυο λαμπερές αεικίνητες μαύρες κουκκίδες... Δε του ξεφεύγει τίποτα του πλωριού. Έτοιμος, σβέλτος, την κατάλληλη στιγμή θα τραβήξει τα μαντάρια της ψυχής σου για να δώσει άλλη μια παράταση στη ζωή σου, να ξαναμπεί στη ρότα. Είναι φίλος ο πλωριός. Τραβάει μπροστά στο πλήρωμα, παλεύει με τη θάλασσα νικάει τον αέρα κερδίζει τον αγώνα κι άλλος σηκώνει το κύπελο. Είναι ηγέτης ο πλωριός.

Υπομονή. Κάνε υπομονή και όλα θα αλλάξουν. Θα δεις! Αρκεί να αντέξεις. Και θα αντέξεις. Πάντα άντεχες. Και τώρα θα αντέξεις. Κάνε υπομονή, λίγο ακόμα.

- Γιατί μου φωνάζεις; - Για να μ' ακούσεις! - Ε τότε γιατί ψιθυρίζεις; ... Τι ζω ο άνθρωπος;!

Όσο πιστεύεις ότι στην άλλη όχθη υπάρχει θησαυρός δε θα είσαι ποτέ ευτυχισμένη στην δική σου όχθη. Στην πραγματικότητα οι όχθες είναι ίδιες. Αν όμως καταφέρεις να περάσεις το ποτάμι και από θαύμα βρεθείς απέναντι και δεις... Ίσως τότε να σου καρφωθεί η ιδέα ότι ο θησαυρός ήταν στη δική σου όχθη. Εκεί που ξέχασες να ψάξεις. ... Τελικά ποτέ δε θα είσαι ευτυχισμένη.

Αντρας λογάται όποιος μπορεί, πόνο πολύ ν' αντέξει... Να 'ναι η ψυχή στο στόμα ντου, και να μην λέει λέξεις. Άντρας λογάται όποιος μπορεί, να σκύψει το κεφάλι... Όντε πωλούν παληκαριές, τσ' εγωισμούς οι άλλοι.

Ένας τσέλιγκας μου είπε κάποτε: Όταν ο βοσκός αφήνει το κοπάδι μόνο του, ο λύκος καρτεράει. Σοφά λόγια. Εκείνο που δεν ήξερα τότε είναι ότι ο τσέλιγκας ήταν λύκος.