Σκέψεις για ένα φίλο

Κι όμως μέσα στο σκοτάδι,
εκεί που χάνεται η ελπίδα,
εμφανίζονται άνθρωποι πεφωτισμένοι
σαν αστεράκια ισχνά εκεί ψηλά στο μαύρο ουρανό.

Πρόσωπο στενό, λιανό.
Μέτωπο πλατύ κι αυλακωμένο.
Ματιά καθαρή. Σε ζυγιάζει.
Ψάχνει να βρει το καλό μέσα σου...
Αυτό που εσύ έχεις χάσει.

Σκέφτομαι καμιά φορά...
Είναι η πραγματικότητα έτσι
ή μήπως εγώ τα βλέπω όλα στραβά.

Κι εσύ μου λες...
Είναι η πραγματικότητα έτσι,
αλλά κι εσύ τα βλέπεις στραβά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια