Σούρουπο...

Οι σελίδες μου μένουν,
όλο και περισσότερο λευκές
και τα όνειρα πόνοι τα γεμίζουν
μετά το σούρουπο
και πριν ξημερώσει
άλλη μια μέρα μακριά σου
άλλη μια νύχτα χωριστά.


Αν κι αυτή τη φορά χαθούμε...



Θα είναι για πάντα.
Αλλά και πάλι,
μη πιστεύεις ότι διαβάζεις
και ότι ακούς...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια