Δρόμοι του νου και των λέξεων

Θρύψαλα… Μέσα μου όλα κομμάτια αιχμηρά γυαλιά με ματωμένες λόγχες χιλιάδες μικρές καυτές βελόνες μου τρυπάνε τα σωθικά.

I am not writing again. Luck of passion, empty of inspiration run out of substance. Just staying inside, waiting for the right time. It always comes, like waves after waves. It takes you from where you are, will drop you out some time. I'm just waiting, for now, counting time, passing by. Τα υφάδια της μοίρας κανείς δεν τα γνωρίζει, κάτσε πάνω στο κύμα κι όπου σε βγάλει. Όλα έρχονται σ' εκείνους,  που ξέρουν να περιμένουν σ' εκείνους που υπομένουν. Αυτόν τον κόσμο τον έχασα θαρρώ. Με ξεπέρασε ή έμεινα πίσω δε το γνωρίζω. Όμως κύκλους κάνει η ζωή, κι εγώ από παιδί, έχω μάθει να περιμένω.

Λέξεις παιδικές, χωρίς νόημα, ξετρυπώνουν επιφυλακτικά από τα πηγάδια του μυαλού, παιδικές αναμνήσεις, σαν ανάστροφα μικρά ισχαιμικά επεισόδια για να με συνδέσουν με τις ρίζες, σ' έναν κόσμο που υπήρξε ανέμελος ένεση ανάμνησης ευτυχίας κουράγιο στην άβυσσο του τέλους.