Δρόμοι του νου και των λέξεων

GeMPhoto.org Η ευαισθησία του δημιουργού είναι επιμελώς κρυμμένη μέσα στην ψυχή του. Όταν τελικά το πρόσωπο ξεγυμνώθηκε  κοίταξε ανήσυχα στον καθρέπτη  για να αντικρίσει για πρώτη φορά  την αληθινή μορφή του. Όταν το πρόσωπο τελικά ξεγυμνώθηκε, έψαξε να βρει το πραγματικό του είδωλο, μα μ' έκπληξη αντίκρισε ξανά την μάσκα.  Όταν το πρόσωπο ξεγυμνώθηκε, ήταν τελικά πολύ αργά γιατί η συνήθεια είχε κατακτήσει την εικόνα του.

Το ένα κύμα διαδέχονταν το άλλο και κάθε ένα ανταγωνιζόταν το άλλο σε χρώματα, ήχους και μελωδίες, κι εγώ ανάλαφρος επέπλεα σε θάλασσα πολύχρωμη, λιαζόμουν μέσα στην ίριδα και... - Που ταξιδεύεις; - Γαμώτο! - Τι έπαθες; - Ήταν ωραία εκεί που ήμουν... - Που ήσουν; - Δεν έχω ιδέα. Εκεί που ήμουν! - ... - Ήταν ωραία. Πολύ ωραία... - Γκουχ, γκουχ... - Επ, ο Γιάννης! - Ποιός Γιάννης; - Ο μπάρμαν, ακόμα να μάθεις το όνομά του; - Α ναι βρε! Γιάννη! Γιάννη! - Σε μένα μιλάτε κύριε; - Ε ναι βρε Γιάννη! - Δε με λένε Γιάννη! - Δε σε λένε Γιάννη; - Δε τον λένε Γιάννη! - Είδες βρε μαλάκα; Και μετά με λες ότι εγώ δεν έχω μάθει το όνομά του! - Ναι είδα και εσένα! - Με συγχωρείτε, εγώ μπορώ να πηγαίνω; - Κάτσε βρε Γιάννη λίγο! - Δε με λένε Γιάννη είπαμε! - Ε και πως σε λένε βρε φίλε; - Δημήτρη - Δημήτρη; - Ναι γιατί δε σας αρέσει; - Βρε μια χαρά όνομα είναι, αλλά δε σε θυμάμαι με αυτό το όνομα. - Δε μου λέτε, πλάκα μου κάνετε; - Τι πλάκα ρε Γιάννη; - Δημήτρης είπαμ