Το κορίτσι και η πέτρα

Την είδα να κάθεται
στην πέτρα πάνω απ' το γυαλό,
αγνάντι το μάτι της στο αέναω
θαρρείς το μέλλον μελετούσε
στον καιρό.

Θυμάμαι όταν έπαιζε
παιδί πάνω στην ίδια πέτρα
πάνω απ' τ' άφρισμα
δροσιά και νιάτα φάντζαν
για πάντα.

Την είδα σα το φάντασμα
γύρω απ' την ίδια πέτρα
με τ' ασπρα τα μαλάκια της
και μια κατσαρή κορδέλα
να ψάχνει τα χαμένα.

Tώρα μόνο υπάρχει
πάντα η ίδια πέτρα
που έπαιζε κι αγνάντευε
πάνω απ' το γαλάζιο κάποτε
εκείνη η κοπέλα.