Δρόμοι του νου και των λέξεων

I am a ghost  casted away in the mist of darkness I weary grieving for you every night desperately longing for the morning light to cast the shadows away.

Φαντάσου πως είναι τέσσερις κοπέλες και έρχομαι και λέω: -Κορίτσια τι λέτε για ένα γρήγορο; -Αχ δε μπορώ! Έχω πονοκέφαλο. (Με νάζι) -Κι εγώ!  -Κι εγώ! -Εγώ πάλι όχι , και μου κλείνει το μάτι πονηρά. Οπότε ευθύς αμέσως λένε οι άλλες... -Ε κι εμένα μου πέρασε μάλλον.  -Κι εμένα θα μου περάσει... -Εγώ πάλι θα πάρω Depon! (με στόμφο) Έφερα πέντε σφηνάκια.

Κανείς δε μπορεί να σώσει κάποιον που δε θέλει να σωθεί. Για να σώσεις άλλους πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου πρώτα. Άρα μάταια προσπαθείς να σώσεις άλλους αφού δε θέλεις να σωθείς. Μάταια προσπαθώ να σε σώσω. Εξάλλου πρέπει να σώσω τον εαυτό μου πρώτα. Αλλά ποιο το νόημα αφού ακόμα κι έτσι, εσύ δε θέλεις να σωθείς.

Έι, ψιτ! Σε σένα μιλάω. ναι σε σένα που κρυφοκοιτάζεις. Έλα, μη κάνεις πως δε καταλαβαίνεις. Αφού βλέπω ότι διαβάζεις κρυφά. Τι πράγμα; Τις σκέψεις μου. Αυτά που γράφω. Να, όπως κάνεις τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Αναρωτιέσαι αν πράγματι μιλάω σε σένα; Δεν είσαι η μόνη που διαβάζεις; Ναι το ξέρω. Μα εγώ σε σένα μιλάω. Ναι σε σένα! Πως το ξέρω; Σε αισθάνομαι. Έχει σημασία; Σημασία έχει αν το ξέρεις εσύ. Εσύ το ξέρεις; Εσύ με αισθάνεσαι όπως κι εγώ; Ίσως. Αλλά τότε γιατί κρύβεσαι; Γιατί δεν εκφράζεις κι εσύ αυτό που αισθάνεσαι. Γράψε, φώναξε, τραγούδα χόρεψε, κάνε κάτι. Η ζωή είναι τόσο μικρή. Αν είναι να αισθανθείς κάτι, τώρα είναι η ώρα, που είσαι ζωντανή. Εκτός κι αν έχεις πεθάνει κιόλας. Αν έχεις πεθάνει και δε το γνωρίζεις. Μη τσιμπιέσαι. Απλά ψάξε. Ψάξε να δεις αν αισθάνεσαι. Αισθάνεσαι;