Δρόμοι του νου και των λέξεων

Κάθε βράδυ σκέφτομαι και κλαίω, με τα όσα γίνονται τι άλλο να υπομένω. Θρηνώ για το γαλάζιο που χάνω και τ' αρώματα που έχουν πια καιρό να χαϊδέψουν τις αισθήσεις μου. Βουβοί καημοί ουρλιάζουν στις νύχτες μου κι εγώ οσμίζομαι σαν όνειρα άφταστες παιδικές αναμνήσεις που χάνουν τα βλαστάρια μου. Ένα δάκρυ έγινε ο κόσμος όλος...

Μουσική αγγέλων χαϊδεύει τ' αφτιά μου, και οι σκέψεις ταξιδεύουν όμορφα κι ανάλαφρα χωρίς φόβο πλέουν μες το άπλετο φως. Καμία σκιά, πλήρης απώλεια φόβου, κι όλα εκτυφλωτικά λευκά με μια σταξιά γαλάζιο. Όλα είναι καλά... το αισθάνομαι.