Παληό

Ταξίδι πίσω, όσο πιο πίσω γίνεται,

Κάτω από τα πεύκα, λουσμένος από φωνές παιδικές

Τη φωνή μου και τα τριζόνια και τις χαρές

Και τον ήλιο πύρινο πρίγκιπα και πηγή στη ζωή μου

Θαλασσάκι μου κρατάω την ανάσα μου

Να σε νιώσω σαν μακροβούτι προς τα πίσω

Να μυρίσει καλοκαίρι μέχρι που δε θ’ αντέχω

Και θα χάσω τις αισθήσεις μου μέσα σ’ ένα κήπο

Γεμάτο χρωματιστές τριανταφυλλιές της γιαγιάς

Εκείνης που γνώρισα μέσα από λόγια αγάπης

Κι ένα τεράστιο άλικο καρπούζι σαν

όνειρο της ζωής που κάποτε υπήρξε

οι αναμνήσεις του χτες.