Δρόμοι του νου και των λέξεων

Άνοιξα τα μάτια μου το πρωί και καλωσόρισα την Άνοιξη με τ' όνομα σου Χιλιάδες χρώματα πλημμύρισαν τα όνειρά Και τ' άρωμα του καλοκαιριού χαιρέτησε την εποχή γιομάτο ελπίδα. Άνοιξα τα μάτια μου το πρωί στο τέλος του χειμώνα Κι είδα τον κόσμο αλλιώτικο γεμάτο καρδιοχτύπια Αγκαλιασμένα όλα σφιχτά μέσα σ' ένα φιλί βγαλμένο απ' την καρδιά σου.

Ήταν η ζέστη που με ξύπνησε σα χάδι; Δε θυμάμαι… Γεύτηκα τους καρπούς της ανάμνησης μου από το τελευταίο βράδυ… Ναι θυμάμαι! Είπα να σηκωθώ να μυρίσω Άνοιξη, μα κάτι λείπει… Τι; Φοβάμαι… Στον ύπνο αν βυθιστώ ξανά, το όνειρο να χαθεί, ποτέ! Δε φοβάμαι! Του κορμιού σου θαλασσένια αρμύρα αν δε γευτώ ξανά μα… Δε λυπάμαι… Μείνε εκεί στην Άνοιξη, αν γίνει καλοκαίρι… Θα λυπάμαι.