Είκοσι χρονών



Είκοσι χρονών, αγωνία και θλίψη.
Είκοσι χρονών, στέκι στο παράθυρο κοιτά,
ανθρωπάκια περνούν, σ' ένα αύριο ποθούν,
στης ζωής το άδικο δεν υποχωρούν.

Αναμνησεις απ' το μυαλό του περνούν,
σαν άστρα που λάμπουν πριν να χαθούν.
Θεέ μου αν μπορούσα στ' όνειρο να ζούσα,
το άδικο που κοιτούσα να το σταματούσα.

Είκοσι χρονών, γέρασα πια,
χτυπημένος χάνομαι από την διαφθορά.
Είναι κρίμα μες τη μοναξιά,
να σβήνει μια φωτιά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια