Δρόμοι του νου και των λέξεων

Είναι που δεν πρόλαβα να σε πενθήσω Εκεί που κρύβονται οι επιθυμίες αντάμα με τους καημούς Ψυχή ατρόμητη μου δε ταιριάζεις πουθενά Κι ένα πιάνο που παίζει ταπεινά σχεδόν δειλά Τις ρυτίδες στις άκρες των ματιών σου ψάχνει να γεμίσει Μια αχτίδα ήλιου κλέβει από τις σκιές Κορμιά και μελωδίες ένα με τα χρώματα ξανά  Πόσο λυπάμαι δε ξέρεις Τώρα που ετοιμάζομαι σκιά να γίνω κι εγώ.