Δρόμοι του νου και των λέξεων

Παίξε πάνω στο χαρτί, σε ικετεύω πάρε με πάλι μαζί σου ταξίδι αλαργινό στα βάθη του πελάγου κι ακόμα πιο μακριά να γίνουν όλα μικρά κι ασήμαντα να ξεχάσω ότι υπάρχουν να απωλέσω τα πάντα. Το βλέμμα βυθισμένο, σε πράσινα νερά πλούσια αμμουδιά να ξαπλώσω να ζεστάνω το κορμί μου στην αγκαλιά της και να φυτέψω μέσα της άγονο σπόρο να δώσω ζωή στην πηγή της και να χαθώ από αυτόν τον κόσμο με λίγη θαλπωρή.

In  my thoughts confused, thoughts of you, refused, lost for long in loops and vibes, forgotten in misery, awaiting for a sign. Ignored to the point... of doubting my own existence... or yours for that mater... completely lost... yet the light may come back again...