Ένας φίλος
Σταγόνα ιδρώτα λαμπύρισε στο μέτωπό του, σαν λυγαριά λύγισε, μετά τινάχτηκε, να τρέξει, να προλάβει, μη λείψει τίποτα, και κάποιος γύρω του πονέσει. Κι εγώ το βλέμμα μου απλώνω να προλάβω το ορίζοντά σου πριν καν το καταλάβω περήφανος καμαρώνω που είμαι φίλος σου.