Δρόμοι του νου και των λέξεων

Ψυχανεμίζομαι αστραπές που θα μ’ αφυπνίσουν Και θαρρώ πως την αλήθεια ανθίστηκα Τις αισθήσεις μου εξετάζω Και στις ορμές μου βάζω χαλινάρι Για να δω τι και πως θα γίνει.                      Κι αρμενίζω, ναι Θεέ μου αρμενίζω Άλλο ένα κύμα, που μοιάζει  ατελείωτο Στον κόσμο των λίγων θέλω Στα καμένα δάση και σ’ αμμουδιές γεμάτες βότσαλο Και πονεμένες φτέρνες…

Χαμένος στις αναμνήσεις Ταξιδεύω τον χρόνο πίσω Σε μια νέα αναζήτηση Προσπαθώ να ονειρευτώ Όλα τα σταυροδρόμια που διάβηκα Τις άπειρες επιλογές αναζητώ Όσα έγιναν αδύνατο αύριο να ορίσουν Μόνο το ποιος είμαι εγώ Και προσπαθώ να καταλάβω Της ζωής μου μυστήριο Θολώνοντας τη σκέψη μου Στα βάθη του χτες θα με βρω Την έμπνευσή μου φλερτάρω Σε χρώμα μπλε και ήχο σκληρό Στην κόψη του ξυραφιού Τη μούσα μου χλευάζω